Σιάν ή Χσιάν

Πόλη (2 390 000 κάτ.) της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, πρωτεύουσα της επαρχίας Σενσί (205 600 τ. χλμ., 32 882 403 κάτ.), που εκτείνεται χιαστί στην οροσειρά Τσιν Λινγκ, στις λεκάνες απορροής του Γιανγκτσέ Κιανγκ και του Χουάνγκ Xo. Βρίσκεται σε υψόμετρο 365 στην κοιλάδα του Ουέι Xo, δεξιού παραπόταμου του Χουάνγκ Xo, 1000 χλμ. περίπου προς ΝΔ του Πεκίνου και επί της σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει τη Σουτσόου στην Κιανγκσού με τη Λαντσόου στην Κανσού· είναι μεγάλο πνευματικό, εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο, ιδιαίτερα σημαντικό στους τομείς υφαντουργίας (βαμβακουργίας και εριουργίας), ειδών διατροφής (αλευροποιία, αποφλοίωση ρυζιού, ελαιουργία) και χημικών προϊόντων. Αρχαιότατης προέλευσης, όπως μαρτυρούν ο πλούτος και η σημασία των μνημείων της, μεταξύ των οποίων τα τείχη, 13 περίπου χλμ. μήκους, και οι τέσσερις πύλες της πόλης, η Σ. υπήρξε πρωτεύουσα της Κίνας επί δυναστείας Χαν, δηλαδή από το 206 π.Χ. ως το 200 μ.Χ., κι αργότερα, κάτω από άλλες δυναστείες, ξαναπήρε πολλές φορές τη λειτουργία της αυτή, γνωρίζοντας μεγάλη άνθηση ιδιαίτερα κάτω από τη δυναστεία των T’ ανγκ (618-907). Την πόλη επισκέφτηκε ο Μάρκο Πόλο που την ονόμασε Κουεντζιανφού, και πήρε το σημερινό της όνομα την εποχή της δυναστείας των Μινγκ. Αργότερα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας. Το 1913 πήρε το όνομα Τσανγκάν, που άλλαξε το 1932 σε Σικίνγκ, για να ξαναπάρει το παλιό της όνομα το 1943. Η παγόδα Ζα-γεν-τα’α. Η αρχαία αυτοκρατορική πρωτεύουσα της Κίνας, στη μέση λεκάνη του Κίτρινου Ποταμού, άκμασε υπό τους Τ’ανγκ. Το περίπτερο των Δράκων, χαρακτηριστική ξύλινη οικοδομή της παλιάς πρωτεύουσας της Κίνας και ένα από τα αξιολογότερα αξιοθέατά της.